دیوارهای تاریخی شهر فاماگوستا در قبرس شمالی

تاریخ شهر فاماگوستا قبرس شمالی

بازدیدکنندگان از شهر قدیمی فاماگوستا در قبرس شمالی با دیوارهای قدیمی اطراف این شهر که تا به امروز پابرجا مانده، می‌توانند در بخش‌های وسیعی از استحکامات قدم بزنند و حس واقعی بخش عمده دفاعی آن را درک کنند.

زمانی که ونیزی‌ها در سال 1489 کنترل قبرس را از لوزینیان‌های فرانسوی گرفتند، دیوارهای شهر در فاماگوستا بلند و باریک بودند و برای دفاع در برابر محاصره‌های سبک دشمن مناسب بودند.

با این حال، روش‌های جنگ رو به بهبود بود و با معرفی توپخانه‌های سنگین، ونیزی‌ها بیش از حد آگاه بودند که باید این دیوارها را بازسازی و تقویت کنند، به‌ویژه در برابر تهدید احتمالی عثمانی‌ها و توپ‌های سنگین آنها.

در سال 1492 آنها شروع به استحکام بخشیدن به دیوارها کردند و کارشناسانی از ونیز برای نظارت بر بازسازی‌هایی که بیش از 70 سال به طول انجامید، آورده شدند. مدل های خاصی از این استحکامات در واقع از میکل آنژ، مجسمه ساز و معمار ایتالیایی دوره رنسانس الهام گرفته شده است.

دیوارهای رو به دریا به طول سه کیلومتر و ارتفاع تا هجده متر ساخته شدند و مارتیننگو باستیونا و همچنین دروازه زمین که بعدها به عنوان سنگر ریوتینا شناخته شد با هزینه هنگفتی دوباره طراحی شدند.

دو دروازه ورودی به دیوار در واقع دروازه زمین و دروازه دریا یا پورتا دل ماره بودند. هر تور گردشگری دیوارهای فاماگوستا تمایل دارد از انتهای جنوبی نزدیک قلعه ریوتینا شروع شود.
این دومین بخش قدیمی دیوارها پس از برج اتللو است و مطمئناً یکی از جذاب ترین مناطق برای علاقه مندان به استحکامات نظامی است.

در طول قرن‌ها بسته به امپراتوری‌های حاکم بر فاماگوستا در آن زمان، آن را (Ravelin و Akkule) نیز نامیده‌اند.

این برج که در ابتدا راولین نام داشت، لوزیگنان ها بودند که این برج را بیرون از دیوارهای فاماگوستا، به عنوان حفاظت از ورودی اصلی شهر ساختند – نام قدیمی فرانسوی که منعکس کننده شکل نیمه ماه یا نیمه لون آن است.

هنگامی که ونیزی ها به قدرت رسیدند و ساخت استحکامات آغاز شد، دیوارهای جدیدی ساختند که در آن راولین گنجانده شد. بنا بر این سنگر (Rivettina) تغییر نام داد و به بخشی از یک ساختار دفاعی عظیم تبدیل شد که با محل‌های توپ پر می‌شد و توسط مجموعه‌ای از معابر و اتاق‌ها به هم متصل می‌شد.

لبه‌های بیرونی چنین استحکامی به گونه‌ای پیکربندی شده بود که هر نیروی تهاجمی را تقسیم کند، و اسلحه‌های درونی می‌توانست به سمت نیروهای مهاجم که به دیوار پرده نزدیک می‌شدند شلیک کنند.

تهدید عثمانی‌ها بی‌تأثیر نبود و در سال‌های 1570-1571، ونیزی‌ها در فاماگوستا خود را در محاصره عثمانی ها دیدند. اگرچه دیوارها هرگز شکسته نشدند، اما ونیزی ها پس از ده ماه طولانی تسلیم شدند.

هنگامی که دومین بار فاماگوستا توسط عثمانی ها فتح شد و سنگر ریوتینا را به تصرف خود درآورد، به آکوله یا برج سفید تغییر نام داد که ظاهراً از رنگ پرچمی بود که ونیزی‌ها برای تسلیم قلعه برافراشتند.

ورودی شهر محصور شده از طریق آکوله، از روی پلی متحرکی که عثمانی ها برپا کرده بودند، ادامه می یافت، که توسط یک اسکله محافظت می شد و آثار و شواهدی از آن هنوز باقی مانده است.

با ورود از این دروازه، بازدیدکنندگان ابتدا نقاشی‌های دیواری و نشان‌های مربوط به دوران ونیزی را تحسین می‌کنند. همانطور که از کنار مسجد Akkule که توسط عثمانی‌ها در سال 1619 ساخته شده است قدم می‌زنید، پله‌ها شما را به بالای دیوارها می‌رسانند، از آنجا می‌توانید از آرسنال عبور کنید و تا رسیدن به دروازه اصلی دریا، (Porta del Mare) ادامه دهید.

در پیچ و خم گذرگاه ها سرگردان شوید و در مورد تمدن ها و محاصره هایی که در قرن های گذشته آمده اند و رفته اند فکر کنید.

سنگر پورتا دل ماره یکی از دو دروازه اصلی بود که از طریق آن می شد وارد شهر فاماگوستا شد که توسط دیواری بلند و مستحکم احاطه شده بود. این بنا در دوره 1491 تا 1496 برای تقویت قابلیت های دفاعی شهر توسط معمار نیکولو پریولی ساخته شد. این سنگر نام “پورتا دل ماره” را دریافت کرد که به معنای “دروازه دریا” است، زیرا این سازه اولین چیزی بود که ملوانان هنگام نزدیک شدن به شهر از کشتی دیدند.

در زمان ونیزی ها که این سنگر را ساختند، دروازه اصلی آن توسط یک شبکه بالابر آهنی محافظت می شد و بالای آن نقش یک شیر بالدار حک شده بود که نماد مارک انجیلی یکی از حامیان ونیز است. کمی دورتر از دروازه، شیر مرمر دیگری – که نشان جمهوری ونیزی است وجود دارد. نام معمار و سال تکمیل سنگر بر روی آن حک شده بود. افسانه ای وجود دارد که یک شب این شیر دهان خود را باز می کند و کسی که در آن لحظه دست خود را در آن می گذارد صاحب گنج های بی شماری می شود. بعدها، پس از تصرف قلعه و شهر توسط عثمانی ها، ساختمان کمی بازسازی شد، مشبک روی دروازه با یک در چوبی با اندود آهنی جایگزین شد، اما شیرها دست نخورده باقی ماندند.

سنگر تا به امروز در شرایط خوبی حفظ شده است که به خودی خود از قابلیت اطمینان آن صحبت می کند. اما، با وجود این، اخیراً کار تعمیر و مرمت در قلمرو آن انجام شده است. علاوه بر این، بخشی از سنگر متعلق به منطقه گمرک است، بنابراین برای عموم بسته است. قبرس شمالی تاریخ بسیار غنی و پر فراز و نشیبی را پشت سر گذاشته که از این رهگذر ساختمانها و قلعه های بسیاری در این جزیره ساخته شده و زیبایی بی نظیری را برای قبرس شمالی به وجود آورده.